Her gün bir çok kişiye selam veririz. Birçok kez telefonda konuşuruz. Annemiz,babamız,kardeşlerimiz,dostlarımız... Ama eğer ruhunuz,beyniniz yalnızsa her biri sadece birer sıfat olur yaşamınızda.Hiç bitmeyen konuşmalar,çekişmeler,sorgulamalar boğuşur beyninizde. İşte o zaman, iyi yada kötü bir karar vermeye çalışırsınız. Bir "ben" olursunuz bir "sen" hatta bazen yetmez "biz" olursunuz. Belki de hep "biz" kalmak istersiniz. Diyemezsiniz,"ben"olmayı zaten unutmuşsunuzdur. Ne gidebilirsiniz,ne de kalabilirsiniz? Ne "git" diyebilisiniz ne "kal"..
O zaman hayaller başlar,keşkeler,beklentiler ve en zoru sabır...
Her şeye ilaç olur denilen "zaman" en büyük düşmanınız oluyor. Hem de mücadele edemeyeceğiniz kadar güçlü bir düşman...
İşte o zaman "umut" çıkıyor sahnenize. Bu sefer sürekli bişeylerin sonlanmasını bekler oluyorsunuz. Beklemek,bişey olmaya çalışmak,sevmeye ve sevilmeye çalışmak... Var olmaya çalışmak,başarmak,yükselmek yada yükselmeye çalıştıkça düşmek... Dur diyememek hızla akıp gidenlere... Sıkışmışlığa teslim olmak, tutsaklığın esiri olmak... Bütün bunlar karar mı kader mi???
Bir kararın bedeli bu kadar ağır mı olmalı. Küçük bir kıvılcıımın sıcağında ısınırken, alevlerin içinde kavrulmak...Bütün bunları yaşadınız ya da yaşıyorsunuz. Yaşadıysanız, her gecenin mutlaka bir sabahı olduğunu öğrenmişsinizdir. Eğer yaşamaya devam ediyorsanız, unutmayın ki bir gün mutlaka sizin de güneşiniz doğacak. En zor anlarınız da bir kelimeniz olsun. Elinden tutun o kelimenin. "Geçicek" diyin mesela. Her fırsatta, karanlığın en koyusunda olduğunuzu hissettiğiniz her noktada. Sadece tek bir kelime yoldaş olsun size.
Acılar geçicek,isyanlar geçicek,beklentiler geçiçek,sabırlar geçicek ama unutmayın bir şey daha geçicek. "HAYAT" Bu yüzden, çokta vakit kaybetmeden bir karar alın ve kaderiniz olmasına izin verin...
Bırakın sizinde ağacınız özgürce köklerini salsın toprağına. Özgürce sarsın dallarıyla,özgürce döksün yapraklarını, siz sadece hayat verin ona...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder